VVT-i (ang. Variable Valve Timing with intelligence) - inteligentny system zmiennych faz rozrządu, stosowany w silnikach Toyoty od 1996 roku. Zastąpił on system VVT używany od roku 1991 w silnikach przeznaczonych na rynek japoński (1.6 20V). System VVT-i opiera się na zastosowaniu wariatora faz zaworowych na wałku rozrządu zaworów ssących. Wariator opóźnia lub przyspiesza otwarcie zaworów w zależności od położenia pedału gazu i prędkości obrotowej silnika. Działa on na zasadzie hydraulicznej - w zależności od ciśnienia oleju silnikowego.
Dual VVT-i - Zastosowanie systemu zmiennych faz rozrządu VVT-i dla obydwu wałków rozrządu - zaworów ssących oraz wydechowych. Układ ten pozwala na jeszcze większe obniżenie emisji spalin niż w przypadku silników z systemem VVT-i dla jednego wałka. Technologia Dual VVT-i stosowana jest m.in w silnikach 1.3 i 1.6 montowanych w Toyocie Corolli sedan oraz Auris.
Valvematic - Rozwinięcie układu Dual VVT-i o dodatkową bezstopniową, realizowaną płynnie podczas pracy silnika zmianę wzniosu zaworów dolotowych. W rozwiązaniu tym wałek rozrządu nie napędza bezpośrednio zaworów, ale układ wahliwej krzywki i wałka pomocniczego. Efektem działania systemu Valvematic jest jeszcze bardziej płynna praca silnika i znaczne zmniejszenie zużycia paliwa na niskich obrotach oraz redukcja emisji spalin.
D-4D - Skrót od angielskiego sformułowania Direct-injection-4-stroke-Diesel, które można przetłumaczyć jako czterosuwowy silnik Diesel z bezpośrednim wtryskiem. Oznaczenie D-4D Toyota zaczęła stosować dla swoich pierwszych silników Diesla wyposażonych we wtrysk typu common rail. Wszystkie silniki wysokoprężne D-4D wyposażone były także w turbosprężarkę oraz, nie licząc pierwszych modeli 2.0 90 KM, również w intercooler. Kolejne silniki D-4D posiadały pojemność 1.4 oraz 2.2. W niektórych wersjach stosowana była turbina o zmiennej geometrii łopatek.
